ఒక్కటే ఆశ..

 [శశిధర్ పింగళి]

నిన్ను చూసిన ప్రతిసారీ

ఒక్కటే ఆశ..

నీ చిటికెన వ్రేలు నడ్డుపెట్టి

ఈ జీవితాన్ని దాటిస్తావని..

నువ్వేమో

నా ప్రారబ్ధపు ప్రాకారాలలో

మూటకట్టిన పడేసిన

సంచితాలమీద

నడచి పొమ్మంటావు..

అనాదికాలంగా ఎదుగుతున్న

ఆ రక్కెస పొదలు - నన్ను

అడుగుకూడా కదలనీయవని

నీకు తెలీదా!? ప్రభూ!

చిన్న అనుమానం

 [శశిధర్ పింగళి]

చూస్తుంటే..

మాకంటె నీకే -

భయమెక్కువలా వుంది

స్వామీ !

జీవిత చక్రం లొ

పరిభ్రమిస్తూ

నీ వునికిని మరచిపోతామని,

అందుకే -

అడుగడుగునా ఆటంకాలు కల్గిస్తూ

నీ అస్తిత్వాన్ని

చాటుకుంటావేమోనని

చిన్న అనుమానం.. అంతే...

నువ్వొస్తావని

 [శశిధర్ పింగళి]

నువ్వొస్తావని

ఆకాశంలో విశ్వద్వారానికి

విహంగాలు తోరణాలు కడుతున్నాయి

నిన్ను అభిషేకించటానికి కాబోలు

మొయిలు ముత్తైదువలు – నీళ్ళు

మోసుకొస్తున్నారు

నీ లేత పాదాలు మాసిపోతాయనేమో

చందమామ

చుక్కల తివాచీ పరుస్తూ

దారంతా వెన్నెల దీపాలు వెలయిస్తున్నాడు..

మోడువారిన మహీరుహాలన్నీ

నూత్న పల్లవాలతో

కొత్త యౌవ్వనాన్ని సంతరించుకుంటునాయి

ఫల్లవాలు మేసిన పులుగు పాపలు

వేకువ సంగీతంలో పల్లవులు పాడుతున్నాయి

అప్పుడే సముద్రస్నానం చేసిన

సంధ్యా సుందరి అరుణ తిలకాన్ని దిద్దుకుంటోంది

అందంగా అలంకరించిన ఆశల వంతెనపై

అడుగులేస్తూ వస్తావని – అనందపు

తాయిలాలు తెస్తావని

నెఱ్ఱులు బారిన నా హృదయం

వెఱ్ఱిగా అఱ్ఱులుచాస్తూ – ఆర్తిగా

ఎదురుచూస్తోంది…

***​

ప్రతీక్ష !

[శశిధర్ పింగళి] 

ఎన్నాళ్ళనుంచో ఎదురుచూస్తున్నాను..

నువ్వొస్తావనీ నీతో

ఎన్నెన్నో కబుర్లు చెప్పుకోవాలనీ

కలలు కన్నాను

పచ్చని ఙ్ఞాపకాల మంచె మీద - మనం

ఆకాశాన్ని చూస్తూ జారిపోయిన

గతాన్ని గుత్తులు.. గుత్తులుగా

గుర్తుచేసుకుంటూ గడపాలని .. ఓ

చిన్ని కోరిక..

నీవొస్తావన్న ఆశ.. వస్తున్నావన్న వార్త

నాలొ ఉద్వేగాన్ని నింపుతోంది..

ఉవ్వెత్తున లేచే సంతోష తరంగాలు

అమాంతంగా మీదపడి .. బయటకీ

లోపలకీ నిలకడలేకుండా నడిపిస్తున్నాయి

తీరా నువ్వొచ్చాక..

కాలునిలువని కాలం.. నిన్నూ

తనతో పాటు తీసుకెళుతుందన్న

నిజం - నన్ను

నిర్వీర్యుణ్ణి చేస్తుందేమో..

నీతో గడుపుదామనుకున్న మధుర క్షణాలు..

మంచు బిందువుల్లా కరిగిపోతాయేమో..

ఆనందం ఓ ప్రక్కా.. భయమో ప్రక్కా

జమిలిగా నన్ను చుట్టేసుకుని..

మూగవాణ్ణి చేసేస్తాయేమోనని చిన్న సంశయం! ​

ప్రత్యక్షానుభవం కంటే

ప్రతీక్షానుభవమే ఆనందంగా తోస్తుంది..

అందుకే .. నాకు

పండుగ రోజుకంటే.. పండుగ

ముందురోజంటేనే.. ఇష్టం!?
...............

కలల నెలబాలు నుదరాన తలచుకొనుచు

[శశిధర్ ఫింగళి]

తే.గీ:  పులుపు కాయలు కనినంత పులకరించె

        కలికి మనమందు మధురోహ కలిగెనేమొ?
        చూపు త్రిప్పక నద్దాని చూచుచుండె
        కలల నెలబాలు నుదరాన తలచుకొనుచు

నేనూ బ్రహ్మనే !

[ శశిధర్ పింగళి ]

అనంతానంత విశ్వంలో

అణుమాత్రంగావున్న నేను కూడా

బ్రహ్మనే!?

ఎందుకంటే

పుట్టినదగ్గర నుంచీ

పరివారం కోసమైతేనేమి

ప్రపంచం కోసమైతేనేమి

ప్రతిక్షణం - నన్ను నేను

క్రొత్తగా సృష్టించుకుంటూనే వున్నా...మరి !?

 = = = 

మన్నిస్తావుకదూ.. నాన్నా!

[ శశిధర్ పింగళి ]

నీ మోకాళ్ళపై - నే

బొర్లా పడుకుని  బోసినవ్వులు

నవ్వుతూ ఊయలలూగే - ఆ

అపురూప క్షణాలు -  

పడుతూ లేస్తూ అడుగులేస్తూ

నిన్ను చేరుకున్న వేళ - నీ

కళ్ళల్లొ మెరిసే ఆ అనంద క్షణాలు -

నా  బంగరు భవితవ్యానికి

నీ కళ్ళతొ కలలు కంటూ

ఎదురు చూసే ఆ నిరీక్షణాలూ

అవిశ్రాంతంగా శ్రమిస్తూ కూడా

అర్ధ రాత్రిదాకా తోడుండే  నీ

అనురాగ వీక్షణాలు

నా కోసం త్యాగం చేసిన వెన్ని క్షణాలో

నాకోసం వీపున మోసిన వెన్ని వ్రణాలో

ఏ త్యాగమయమూర్తుల ప్రక్కనో నీకు

పీఠమేసి నిలబెడుతున్నాయి -

వేలుపట్టి నిలబెట్టిన రొజులే కాదు

వేలుకట్టి చదివించిన రొజులూ గుర్తే !

యెందుకు నాన్నా యివన్నీ అంటే

అమాయకంగా నవ్వే ఆ నవ్వూ -

అంతర్లీనంగా ప్రవహించే ప్రేమేమో

కళ్ళల్లొకి చిమ్మి చిన్నగా మెరుస్తుంది గానీ

మౌనం గీత దాటని మాట

కోరని వరాలిన్ని యిచ్చినా  యింకా- ఓ

కోరిక వుంది నాన్నా! తీరుస్తావా?

త్యాగాన్ని నీ వద్దే వుంచుకుని

ప్రేమానురాగాల్ని పంచి యిచ్చేసావ్

ఇప్పుడా త్యాగం కూడా నా కిచ్చేయవూ

రేపు - నాకు పనికొస్తుందన్న స్వార్థం కాదు

నాన్నా.. ఇక పై నీకా అవసరం లేదందుకే 

అడుగుతున్నా - ఇస్తావుకదూ .. మన్నిస్తావుకదూ!

                   ***

పిత్రుదినోత్సవ శుభాకాంక్షలు... 

అమ్మ-అమృత వాహిని

[శశిధర్ పింగళి]

యుగాల ముందునుంచీ  కూడా
ఒక జీవనదీ ప్రవాహం
నిర్విరామంగా ప్రవహిస్తూనే వుంది
అలల క్రింది నుంచీ అంతర్వాహిని లా
మాయని ప్రేమేదో రహిస్తూనే వుంది
దిగంతాల సాక్షిగా

సుదీర్ఘమైన వసంతాలు నా కక్కరలేదు...

[పింగళి శశిధర్]

విశ్వవ్యాపితమైన నీ

విరాడ్రూపాన్ని

దర్శించే శక్తి

ఈ చర్మ చక్షువులకు

లేవు...

దానికి ఆధార భూతమైన

నీ సుందర పద్మ సదృశమైన

పాదాలు చాలు..

సాంత్వన

[శశిధర్ పింగళి]

చూరుకు వెలాడే దీపంలా

వాలిన కనురెప్పల కింద ఆ చూపులు

వంటరిగా వెలగలేక వెలుగుతున్నాయి

రెక్కలు విప్పిన రాబందుల్లా

ఆలొచనలు ఆకాశంలొ

గిరికీలు కొడుతున్నాయి

"విష్ లిష్ట్"

శశిధర్ పింగళి 

----------------

ఉదయం వ్రాసుకునే"విష్ లిష్ట్" 

సుందరంగా, సుదీర్ఘంగా, ఉత్సాహంగా

వుంటుంది..

కానీ -

సాయంత్రం చేసుకునే సమీక్షలే

సంక్లిష్టంగా, సంక్షిప్తంగా, నిర్లిప్తంగా

వుంటాయి..

నా కిప్పటికీ గుర్తే !

శశిధర్ పింగళి

నా కిప్పటికీ గుర్తే - ఆనాడు

తడబడుతూ .. తలొంచుకుని

మెట్టినింట పాదం మోపిన - క్షణం –

బిడియంతో - బెరుకు బెరుగ్గా

చూసిన – చూపులూ –

ఈ చిన్ని హృదయానికి – రాణిని

చేస్తానని ఇచ్చిన మాటా –

అన్నీ గుర్తే –

కానీ చిత్రంగా

చలి మంత్రం!

[శశిధర్ పింగళి]

------------------

ఒకప్పుడు వేయించిన

విత్తనాల్లా విడివిడిగా వున్నవాళ్ళు కూడా

ఇప్పుడు పాకంలోపడ్డ పప్పుగింజల్లా

అతుక్కుపోతున్నారు...

మనుషుల్ని దగ్గరచేసే

మంత్రమేదో – తనకే తెలిసినట్లు

చలి చెలరేగిపో తోంది !!

నిన్ను దర్శించాలంటే

[శశిధర్ పింగళి]

తీరంవెంబడి

ఎంతనడిచినా - ఇంకా

తీరని కోరికేదో

బలంగా వినిపిస్తూనే వుంది!

ఇప్పుడిప్పుడే

అర్దమవుతోంది - నువు

సముద్రాన్ని చీల్చుకుని వస్తుంటే

కర్తవ్యం బోధపడుతోంది

నిన్ను దర్శించాలంటే

తీరికలేకుండా నడవటం కాదు

నిలకడగా నిలబడి

నిశ్చలంగా చూస్తే చాలని!!

మరో ఉదయం !!

[శశిధర్ పింగళి]
-----------------------
భూమ్యాకాశాల మధ్య
పరుగెత్తీ, పరుగెత్తీ
అలసిపోయాను -
అనుభవాల గొంగడిలో
అనుభూతులను యేరుకుంటూ
రాత్రంతా
నిద్దురలేకుండానే గడిచిపోయింది -
ఎవరో తలుపు తడుతున్నారు...
మళ్ళీ నన్ను
తనవెంట తీసుకుపోవటానికి
మరో ఉదయం వచ్చినట్లుంది !!
------------------

ఆ రేపటి కోసం!

[శశిధర్ పింగళి ]

ఎప్పటినుంచో ఓ కోరిక

కోరికగానే మిగిలిపోతోంది..

ఆశలతీరానికి దగ్గరగా వుంటూ

అలసత్వానికి బలైపోతొంది..

లేలేతపాదాలతో నువ్వు

నడిచొస్తుంటే చూడాలనీ...

కనీ కనిపించకుండా

నువు దాగుడుమూతలాడుతుంటే

చూసి నవ్వుకోవాలనీ...

చేతులుసాచి గుండెలనిండా

నిన్ను హత్తుకోవాలనీ...

చిన్ని ఆశ!

నువ్వొస్తావనే 

మునివాకిలినిముగ్గుల్తో అలంకరించా

అర్ధరాత్రికూడా దాటకుండానే…

అంతరంగపుటరుగులమీద

రంగవల్లులేసుకున్నాను - అక్కడ

నీతో కూర్చొని కబుర్లు చెప్పాలని

ఆశ పడ్డా!

రాత్రంతా నీ తలపుల జడిలో పడి

తడిసి ముద్దవుతూ వుంటే

ఓ వెచ్చని ఒడి

మెల్లగా నన్ను తనలోకి లాక్కుంది

పొద్దున్నే -

నీవంపిన కబురు నన్ను జేరే లోగా

ఎవరో బరువైన బద్దకాన్ని – నా

రెప్పలపై పెట్టి వెళ్ళిపోయారు..

వదిలించుకుని లేచేసరికి  నువ్వేమో

అందనంత యెత్తుకెదిగిపోయావ్..

ఇప్పటికీ – నువ్వు వస్తుంటే

చూడాలన్న - ఆ

కోరిక అలాగే వుండిపోయింది.

అయితేనేంలే, అప్పటిదాకా

తోడుతెచ్చుకున్న ఆశ తో

ఎదురుచూస్తూ వుంటా

ఆ రేపటి కోసం!

సరిహద్దు రాళ్ళు

[శశిధర్ పింగళి]

సరిహద్దు రాళ్ళు పీకేస్తే – చాలు

సమస్యలు తీరిపోతాయనుకున్నాం

సామరస్యం వెల్లివిరుస్తుం దనుకున్నాం

చదరపు విస్తీర్ణం పెరిగిందే తప్ప

హృదయ వైశాల్యం పెరగలేదు

కూలిన గోడలపై నుంచీ

హోరెత్తించే పడమర గాలులు ఓ ప్రక్కా –

అంతర్జాలపు రహదారులపై

అవిశ్రాంతం గా నడిచొచ్చే

అశ్లీలపు నీలినీడలు ఓ ప్రక్కా -

అర్ధరాత్రి జొరబడే ఆగంతకపు

ఆలోచనలింకోవైపు

నా యువత గుండెల్లో గందరగోళాన్ని

సృష్టించి - బందిపోటు

తత్వాన్ని బలంగా నింపుతున్నాయి

మనం అందంగా కట్టుకున్న

కట్టుబాటు గోడల్ని పడద్రోసి

కొంపల్ని కూల్చేస్తున్న – సు

పుత్రుల్ని చూసి – భారతమాత

మౌనంగా – రోదిస్తోంది

చెరిగిన సరిహద్దుల సాక్షిగా

సంకోచిస్తున్న

మానవ సంబంధాల మధ్య

మనిషికీ మనిషికీ మధ్య – కట్టుకున్న

మహా కుడ్యాల మధ్య

మనకి మనమే ఎవరికీ వారే

మహారాజుల్లా వెలిగిపోతున్నాం

విశ్వపువీధుల్లో మాత్రం

వెలవెల  పోతున్నాం

--------------

నమ్మకమే జీవితం

[శశిధర్ పింగళి]

ప్రేమగా నాటిన విత్తు
మొలకెత్తి -మొక్కై
ఆకులు తొడుగుతున్నప్పుడు
మొగ్గలు పువ్వులై  తోటంతా
ఆక్రమించుకున్నప్పుడు
గుండె గదంతా పూర్తిగా
పరుచుకున్న - ఆనందం

దినచర్య

[ శశిధర్ పింగళి ] 

ఆకాశద్వారాన్ని - ఆశా కుసుమాలతో

అందంగా అలంకరిస్తున్నారు..

లేలేత పాదాలతో నడిచి వచ్చే

ఆ వెలుగుల రాయనికి

సముద్రజలాల తో అభిషేకించి స్వాగతం

పలుకుతున్నారు ..

ప్రేమా – దేవుడూ

[ శశిధర్ పింగళి ]

అక్కడ

దేవుని కోసం

యజ్ఞాలు చేస్తున్నారు

వాళ్లు –

ఇక్కడ

ప్రేమకోసం – ఏకంగా

యుద్ధాలే చేస్తున్నారు

వీళ్ళు –

అక్కడ దేవుడూ దొరకలేదు

ఇక్కడ ప్రేమా దొరకలేదు

అసలు

ప్రేమా – దేవుడూరెండూ ఒకటే

అది

బౌతికవాదానికి అందని

మానసికమైన అనుభూతి మాత్రమే.

--- --- ---