సరిహద్దు రాళ్ళు

[శశిధర్ పింగళి]

సరిహద్దు రాళ్ళు పీకేస్తే – చాలు

సమస్యలు తీరిపోతాయనుకున్నాం

సామరస్యం వెల్లివిరుస్తుం దనుకున్నాం

చదరపు విస్తీర్ణం పెరిగిందే తప్ప

హృదయ వైశాల్యం పెరగలేదు

కూలిన గోడలపై నుంచీ

హోరెత్తించే పడమర గాలులు ఓ ప్రక్కా –

అంతర్జాలపు రహదారులపై

అవిశ్రాంతం గా నడిచొచ్చే

అశ్లీలపు నీలినీడలు ఓ ప్రక్కా -

అర్ధరాత్రి జొరబడే ఆగంతకపు

ఆలోచనలింకోవైపు

నా యువత గుండెల్లో గందరగోళాన్ని

సృష్టించి - బందిపోటు

తత్వాన్ని బలంగా నింపుతున్నాయి

మనం అందంగా కట్టుకున్న

కట్టుబాటు గోడల్ని పడద్రోసి

కొంపల్ని కూల్చేస్తున్న – సు

పుత్రుల్ని చూసి – భారతమాత

మౌనంగా – రోదిస్తోంది

చెరిగిన సరిహద్దుల సాక్షిగా

సంకోచిస్తున్న

మానవ సంబంధాల మధ్య

మనిషికీ మనిషికీ మధ్య – కట్టుకున్న

మహా కుడ్యాల మధ్య

మనకి మనమే ఎవరికీ వారే

మహారాజుల్లా వెలిగిపోతున్నాం

విశ్వపువీధుల్లో మాత్రం

వెలవెల  పోతున్నాం

--------------