[పింగళి వేంకట శ్రీనివాసరావు]
అలతి దవ్వున కానవచ్చెను | అప్సరాంగన
వంటి అంగన
చూపులందున చూపు కలుపుచు | కనులపాత్రల
నన్ను ద్రావుచు
కన్ను గీటుచు సైగచేసెను | కౌగిలింతకు
నన్ను రమ్మని
లలన చూపుల మేను మరచితి | దరహసించితి
పరవశమ్మున
చూపుమరలక నామె వైపే | నన్ను నేనే
కోలుపోయితి
పృథివి కదలెను కాలి యడుగున | అడుగు వెంబడి
అడుగు వేయుచు
పయన మైతిని యువిద పథమున | ఏగుచుంటిని
పయనమాపక
అంతలో నొక మజిలి చెంగట | అంగనామణి వేరె యొక్కతె
ఆర్తితో దరిచేరి సాగిలె | హృదయపద్మ నివేదనమ్ముగ.
మోము ద్రిప్పితి దారి మార్చితి | దవ్వులంగల పడతి జూచుచు.
పయనమాపక పడతి బాటను | ఏగితేగితి
అలయుదనుకను
ఎంత యేగిన దవ్వు తరుగదు | అంగనామణి చెంగలించదు
పసిడి ప్రాయము వడలి పోయెను | పశ్చిమాద్రికి
చేరె సూర్యుడు.
పయన మాపితి పడతి జూచితి | ఎవరు నీవని
గద్దరించితి.
కిలకిలార్భటి చేసి యంగన | వెర్రివాడా!
వెంగళప్పా!
మోసపోయితివీవు ననుగని | "మరీచిక"
నా నామమనుచును
అదృశించెను అంతలోనే | మెరుపు తీవై
గగన వీధిని.
వెనుక జూచితి వెల్లువైచను | వెక్కిరింతగ
నన్ను జూచుచు
హృదయపద్మ నివేదనా సతి | "తేజి"
కనబడె గగన తలమున
ఆత్మ లోనికి చూచుకొంటిని | అంతర్ముఖావలోకినై
తళుకు కాంచన మృగముగని మది | కాలదన్నితి
హృదయరాణిని
కూర్మి లేని యేకాకినై | కోలుపోయితి బ్రతుకు మాధురి
పండె బ్రతుకిట మోడువలెనే | స్వప్నమాయెను జీవితమ్మే!