శ్రీ మేడసాని వారి అవధానం పై స్పందన

(పింగళి మోహిని)

(ఒకసారి శ్రీ మేడసాని వారి అవధానం చూసిన ఆనంద పారవశ్యంలో ఇలా...)

1. హృద్యంబై, కమనీయమై, మధురమై, యుత్సాహ సంయుక్తమై
    సద్యోజాత చమత్కృతీ భరితమై, సంపూర్ణ ధారాళమై
    ఉద్యద్దారణ ప్రౌఢిమాసగుణమై, ఓజోగుణోపేతమై
    ఆద్యంతంబలరించె మోహనునిదౌ అష్టావధానమ్మిటన్ !

2. ప్రాచీనాధునికాంధ్ర కావ్యగత సారంబున్ మదింగ్రోలి, త
    ద్రోచోరాజిత ‘ధార’ యాశు కవితా రూపాన తోడుండగా
    వాచాంబోధి సరస్వతీ సుతుడుగా భాస్వంత సత్కీర్తియై

    ఆచార్యోత్తమ పీఠిపై నిలచె తా నష్టావధానమ్ముచే !

3. గురుకృప హేతువై నిలువ కూరిమి నేర్చిన పద్య విద్యతో
    మరియొక ’విశ్వనాధ’ యన మాన్యత కగ్గగు యశుధార తో
    వరుస శతావధానముల ప్రాభవమందిన మేడసాని లో
    ’తిరుపతి-వేంకటేశ్వరుల’ తేజము నిండెననంగ జెల్లదే !

4. ఆవనజాక్షి సత్కృపను ఆంధ్రులదౌ నవధాన విద్య లో
    భావనె, అబ్భురంబనగ పంచ సహస్రము చేసినట్టి, పుం
    భావ సరస్వతీ విపుల వైభవ మానిన భాగ్యసీమ, తా
    పావనమయ్యె మోహనుని పద్యసభారసగాంగధారలోన్ !

5. కూరిమి పృచ్చకావళులు కోరిన వెంటనె పద్య మాలికల్
    నేరుపు మీర పూరణలు స్నేహపురస్సర కావ్య భాష లో
    ధారలు ధారలై కురిసె , ధన్య చరిత్రుడు , వానిదౌ అసా
    ధారణ ధారణా ప్రతిభ దైవ కృపన్ విలసిల్లు గావుతన్.

6.  అదియ పుంభావ శారద యాకృతనగ
    మధుర మంజుల స్వర్ధ్హునీ మహిత కలిగి
    సత్య లోకమ్ము నందుండి జాలువారి
    మేదినీ స్థలి పుట్టె నీ ’మేడసాని’ !