ఒక్కటే ఆశ..

 [శశిధర్ పింగళి]

నిన్ను చూసిన ప్రతిసారీ

ఒక్కటే ఆశ..

నీ చిటికెన వ్రేలు నడ్డుపెట్టి

ఈ జీవితాన్ని దాటిస్తావని..

నువ్వేమో

నా ప్రారబ్ధపు ప్రాకారాలలో

మూటకట్టిన పడేసిన

సంచితాలమీద

నడచి పొమ్మంటావు..

అనాదికాలంగా ఎదుగుతున్న

ఆ రక్కెస పొదలు - నన్ను

అడుగుకూడా కదలనీయవని

నీకు తెలీదా!? ప్రభూ!

చిన్న అనుమానం

 [శశిధర్ పింగళి]

చూస్తుంటే..

మాకంటె నీకే -

భయమెక్కువలా వుంది

స్వామీ !

జీవిత చక్రం లొ

పరిభ్రమిస్తూ

నీ వునికిని మరచిపోతామని,

అందుకే -

అడుగడుగునా ఆటంకాలు కల్గిస్తూ

నీ అస్తిత్వాన్ని

చాటుకుంటావేమోనని

చిన్న అనుమానం.. అంతే...

నువ్వొస్తావని

 [శశిధర్ పింగళి]

నువ్వొస్తావని

ఆకాశంలో విశ్వద్వారానికి

విహంగాలు తోరణాలు కడుతున్నాయి

నిన్ను అభిషేకించటానికి కాబోలు

మొయిలు ముత్తైదువలు – నీళ్ళు

మోసుకొస్తున్నారు

నీ లేత పాదాలు మాసిపోతాయనేమో

చందమామ

చుక్కల తివాచీ పరుస్తూ

దారంతా వెన్నెల దీపాలు వెలయిస్తున్నాడు..

మోడువారిన మహీరుహాలన్నీ

నూత్న పల్లవాలతో

కొత్త యౌవ్వనాన్ని సంతరించుకుంటునాయి

ఫల్లవాలు మేసిన పులుగు పాపలు

వేకువ సంగీతంలో పల్లవులు పాడుతున్నాయి

అప్పుడే సముద్రస్నానం చేసిన

సంధ్యా సుందరి అరుణ తిలకాన్ని దిద్దుకుంటోంది

అందంగా అలంకరించిన ఆశల వంతెనపై

అడుగులేస్తూ వస్తావని – అనందపు

తాయిలాలు తెస్తావని

నెఱ్ఱులు బారిన నా హృదయం

వెఱ్ఱిగా అఱ్ఱులుచాస్తూ – ఆర్తిగా

ఎదురుచూస్తోంది…

***​