మన్నిస్తావుకదూ.. నాన్నా!

[ శశిధర్ పింగళి ]

నీ మోకాళ్ళపై - నే

బొర్లా పడుకుని  బోసినవ్వులు

నవ్వుతూ ఊయలలూగే - ఆ

అపురూప క్షణాలు -  

పడుతూ లేస్తూ అడుగులేస్తూ

నిన్ను చేరుకున్న వేళ - నీ

కళ్ళల్లొ మెరిసే ఆ అనంద క్షణాలు -

నా  బంగరు భవితవ్యానికి

నీ కళ్ళతొ కలలు కంటూ

ఎదురు చూసే ఆ నిరీక్షణాలూ

అవిశ్రాంతంగా శ్రమిస్తూ కూడా

అర్ధ రాత్రిదాకా తోడుండే  నీ

అనురాగ వీక్షణాలు

నా కోసం త్యాగం చేసిన వెన్ని క్షణాలో

నాకోసం వీపున మోసిన వెన్ని వ్రణాలో

ఏ త్యాగమయమూర్తుల ప్రక్కనో నీకు

పీఠమేసి నిలబెడుతున్నాయి -

వేలుపట్టి నిలబెట్టిన రొజులే కాదు

వేలుకట్టి చదివించిన రొజులూ గుర్తే !

యెందుకు నాన్నా యివన్నీ అంటే

అమాయకంగా నవ్వే ఆ నవ్వూ -

అంతర్లీనంగా ప్రవహించే ప్రేమేమో

కళ్ళల్లొకి చిమ్మి చిన్నగా మెరుస్తుంది గానీ

మౌనం గీత దాటని మాట

కోరని వరాలిన్ని యిచ్చినా  యింకా- ఓ

కోరిక వుంది నాన్నా! తీరుస్తావా?

త్యాగాన్ని నీ వద్దే వుంచుకుని

ప్రేమానురాగాల్ని పంచి యిచ్చేసావ్

ఇప్పుడా త్యాగం కూడా నా కిచ్చేయవూ

రేపు - నాకు పనికొస్తుందన్న స్వార్థం కాదు

నాన్నా.. ఇక పై నీకా అవసరం లేదందుకే 

అడుగుతున్నా - ఇస్తావుకదూ .. మన్నిస్తావుకదూ!

                   ***

పిత్రుదినోత్సవ శుభాకాంక్షలు...